Vanaf 12 november is Museum Soest in Kerstsfeer

Vanaf 12 november is Museum Soest in Kerstsfeer

VANAF 12 NOVEMBER IS ER WEER VEEL TE ZIEN IN MUSEUM SOEST NAMELIJK VITRINES GEVULD MET EEN VERZAMELING VAN KLEINE KERSTSTALLETJES, DE EIGEN KERSTSTALLEN VAN HET MUSEUM, WISSELEXPOSITIE VAN SCHILDERIJEN WAARONDER DIVERSE NATUUR SCHILDERIJEN EN EEN EXPOSITIE VAN HANDGEMAAKTE BEREN.

De schilderijen van Cor Kaspers.
Zijn naam is Cor Kaspers, autodidact, geboren in 1947 opgegroeid en getogen in een echte Amersfoortse volkswijk grenzend aan een bosrijke omgeving en polderlandschap. Van jongs af aan is hij geïnteresseerd in de natuur en alles wat daarmee te maken heeft.
Op ongeveer twaalfjarige leeftijd was Cor al aardig bedreven in het vangen van vogels, vissen, reptielen en insecten. Bijzondere exemplaren werden soms levend en in het geheim thuis gehuisvest om nader te bestuderen. Meestal voor zeer korte duur na ontdekking! Deze activiteiten werden dan ook spoedig verruild voor het observeren van dieren in hun natuurlijke omgeving. In een later stadium werden voorzichtig de eerste schetsjes gemaakt met potlood.
Nadien werd het potlood verruild voor pastelkrijt en is hij voorzichtig begonnen met het werken met acryl- en olieverf. Een nieuwe en verslavende hobby was geboren. Cor schildert zowel op linnen als op paneel. Afwisselend in het atelier of in het vrije veld. Zijn onderwerpen variëren van bijvoorbeeld een gedetailleerde kopstudie van een dier tot een polderlandschap met hazen, eenden of ganzen dan wel een bostafereel met reeën, edelherten, fazanten enz.
De herfst- en een winterperiode met sneeuw bieden hem veel inspiratie. Andere schilders die hem hebben geïnspireerd zijn: Pieter Verstappen, Jan Wessels, Rien Poortvliet, David Shepherd en Robert Bateman. Zijn stijl wordt volgens kenners omschreven als magisch- dan wel realistisch- impressionistisch, echter zou het naar de mening van sommigen van hen niet ‘’vernieuwend” zijn. Het zij zo! In ieder geval schildert hij vanuit zijn hart en beleef er al decennia lang veel plezier aan.
Door het schilderen van Wildlife Art (een mooi woord) voel hij zich een ambassadeur van de natuur.

De schilderijen van Carla Leber
Al sinds haar kinderjaren heeft ze al creatief bezig willen zijn, maar dat ging over toen ze tiener werd en andere belangstellingen kreeg. Later nam ze er de tijd niet meer voor en was meer bezig met werk en opleidingen tot een aantal jaar geleden dat ze op een dag besloot schilderlessen te gaan volgen. Sindsdien heeft de magie van schilderen haar nooit meer losgelaten.
Heel lang heeft ze zich laten inspireren door digitale doeken en is daar ook werkelijk mee aan de slag gegaan wat geresulteerd heeft in een aantal werken die ze nu zonder voorbeelden schildert. Deze  hebben allen een verhalend karakter. Zo heeft ze een doek gemaakt van haar moeder samen met haar oudste zus met de titel “Moeders maken de wereld mooier”.  Dit doek is een ode aan haar moeder en zus.
Vervolgens heeft ze een aantal doeken die iets vertellen over haar reizen door bijvoorbeeld Tibet, waar ze bij het Potala (het voormalige zomerpaleis van de Dalai Lama) in Lhasa monniken tegenkwam die om een foto van de Dalai Lama vroegen. Ze konden het moeilijk geloven dat ze er geen had en ze liet hen zelfs haar dag-rugzakje inspecteren. Vol verbazing kwamen ze 2 foto’s tegen van haar kat Mischa die parmantig over een bruggetje in de tuin liep. Dit vonden ze heel bijzonder en drukten de foto’s tegen hun harten. Het was heel hilarisch en het idee dat er 2 foto’s van haar kat in het Pottala kwamen te hangen stond haar wel aan. Dit schilderij heeft de titel Mischa in het Pottala. Het zijn niet alleen verhalen zo heeft ze ook een schilderij gemaakt die haar herinnert aan de mooie natuur en bloemen van Costa Rica. Dit zijn dus herinneringen aan bijzondere momenten en beelden. Deze schilderijen zijn allen geschilderd in haar eigen stijl.

De kerststalletjes van Gerdie Bade
Sinds 1997 is Gerdie Bade  begonnen met het verzamelen van kerststallen. Onder twee voorwaarden: klein en met een dak, vertelt ze altijd. Maar wanneer ze er één - na lang zoeken in een land – vindt die geen stal of dak boven de heilige familie heeft - ook wel een kerstgroepje genaamd - koopt ze die ook. Vooral als ze in een land is  waar het christendom niet groot is.
Momenteel heeft Gerdie ruim 600 kerststallen/kerstgroepen. Ze  weet van bijna haar hele verzameling waar deze kerststallen of groepen vandaan komen. De eerste kerststal heeft ze  gekocht op vakantie in Israël. Komende uit de geboortekerk te Bethlehem ziet ze een verkoper staan met kerststallen van olijfhout. Ze is nog in twijfel of ze de kerststal zal kopen daar ze niet van huis uit rooms-katholiek is maar ze vond het toen juist symbolisch erg mooi om vanuit de plek waar Maria, Jozef en Jezus geleefd hebben een kerststal te kopen. Daarmee was de eerste kerststal een feit. De daarop volgende vakantie vindt in Italië plaatst. Het land waar de oorsprong van de kerststal door de monnik Fransciscus in de 12e eeuw is begonnen.
En wederom kocht ze daar een kerststal. Al wist ze toen nog niet dat er honderden van deze stallen zouden volgen.
Haar verzameling kerststallen/groepen komen vanuit de gehele wereld. Het liefst koopt ze de kersstallen zelf maar een enkele heeft ze gekregen, veelal vanuit landen waar ze zelf niet is geweest. Gerdie vult dit jaar drie vitrines met kerststalletjes in het museum. In de periode nov/dec 2022 – jan/febr 2023 zullen er nog velen volgen.

De beren van Thea Oskam, Julie van Lith en Toos Keuning.
Drie dames met een passie voor beren.

Thea Oskam
Thea is geboren in Soest. Samen met vriendin Corrie maakte ze vele jaren geleden haar eerste beer en daar bleef het niet bij. Ze waren heel enthousiast dus volgden er meer. Later hoorden Thea over Toos van beren atelier Tierlantijntje. Toos maakte mini beertjes. Dat leek Thea en haar vriendin  ook leuk. Dus er volgde een cursus bij Toos. Na deze cursus hebben ze ook nog een tijdje samen met Toos gezellig met z'n drieën aan de keukentafel gezeten om beren te maken.
Tot de dag van vandaag koopt haar materialen nog altijd bij Toos. En als ze weer bij haar is  geweest komt ze altijd weer vol ideeën thuis. Later heeft ze twee andere vriendinnen, Julie en Carla een beer leren maken.  Regelmatig komen ze bij elkaar om beren te maken. Ze noemen het dan ook “onze berendag”.
Ze vinden het leuk om te laten zien hoe een beer ontstaat. Hier komt best veel voor kijken. Er is namelijk een groot verschil tussen een beer uit een speelgoedwinkel en een beer die handmatig gemaakt is. Elke   steek is met de hand gezet, er komt geen naaimachine aan te pas. Deze gebruiken ze alleen voor het maken van de kleertjes. Thea vindt het leuk om voor familie en vrienden een beer te maken. Een beer zomaar weggeven doet ze niet. Er zit gevoel in, hetgeen het beren maken zo leuk maakt. Iedere beer is uniek. Thea komt uit een grote familie waarvoor al heel veel beren gemaakt zijn. Twee broers van haar, woonachtig in het buitenland hebben beiden een beer op hun bureau zitten. Op deze manier is ze toch via de beer een beetje bij ze. Haar vader noemde haar altijd Tedje, vandaar dat haar beren het label  “Teds Teddy's” dragen.

Julie van Lith.
Julie is woonachtig in Leusden.  In 2009 is ze, na bijna 26 jaar in Engeland gewoond te hebben, teruggekeerd naar Nederland. Via de vriendengroep van haar man leerde ze Thea en Carla kennen; alle drie hielden we van knutselen en al snel begonnen ze regelmatig bij elkaar te komen en werden er verschillende hobby’s uitgeprobeerd zoals bv. glaskralen maken en pergamano. Thea maakte al jarenlang teddyberen en was in het verleden bij Toos Keuning in de leer geweest. Aan de tafel bij Thea thuis begonnen Carla en Julie aan hun eerste teddybeer, beer Binky. Het was  Ieuk om te zien dat, ondanks dat ze hetzelfde patroon gebruikten, iedere beer toch zo zijn eigen ‘karakter’ kreeg; de stand van de ogen en oren, de vorm van de neus, verschillende stofjes, ander jasje, strikje, enz. zijn hiervoor bepalend liet Julie enthousiast weten.  Julie was meteen in de ban van de beer, razend enthousiast dus en had de smaak te pakken. In de afgelopen jaren heeft ze zo'n 30 beren gemaakt. Een groot aantal beren zijn naar Engeland verhuisd, waar ze jaren gewoond heeft. Haar drie kinderen kregen een ‘gepersonaliseerde’ beer, zoals een beer, gekleed in tuinbroek en met een gietertje in zijn poot voor haar zoon die in een tuincentrum werkzaam is, een verliefd berenstelletje, als huwelijksgeschenk voor een goede vriend en vriendin, een beer met boerenzakdoek voor weer een andere vriendin in Engeland die van alles wat ‘Dutch’ is houdt, een beer met pyama ter ere van de geboorte van een jongetje die zelf de naam ‘Teddy’ kreeg, en voor een vriendin in India, die een kinderboek schreef voor haar kleindochter over ‘Yamun, de purple panda’ naaide ze een grote paars-gele panda, omdat er geen winkel te vinden was die een paarse panda verkocht! Julie maakt graag beren op verzoek met ieder een eigen karakter. Vooral ook voor mensen waar ze een speciale band mee heeft.

Toos Keuning
De teddyberen zorgen er voor dat je van ze blijft houden: groot of klein, mooi of lelijk, nieuw of heel oud; die blik van ze, daar kun je niet omheen. Ze beheersen je leven. Aldus Toos.
Een teddybeer is niet voor niets het meest geliefde speelgoed of verzamelobject en wordt vaak al bij de geboorte van een kind gegeven. De teddybeer wordt ook voor veel doeleinden ingezet.
Denk maar eens aan de teddybeer die aan kinderen wordt gegeven door hulpverleners; de beer biedt troost en veiligheid in zo'n situatie. Ze helpen mensen vaak om door moeilijkere perioden heen te komen. Het gebeurt ook regelmatig dat een teddybeer, die vele jaren is weggestopt, tevoorschijn komt en een opknap- of schoonmaakbeurt nodig heeft, waarna zijn baasje weer helemaal gelukkig is.

Je kunt dus zeggen: “de teddybeer is een vriend voor het leven”.

AI heel jon g was Toos altijd al creatief bezig met het maken van o. a. popjes en dieren van vilt, het maken van kleding voor haar Barb iepop pen en met ha ken en b reien van kleertjes. Bij Toos h adden ze vroeger een echte “naa ister” aan huis en met een gezin van 12 kinderen was dat geen overbodige luxe. Toos bracht vele uurtjes bij haar door. De per iode voord at ze haar eerste  teddybeer ging m aken gaf ze wo rkshops en cursussen in woondecoratie en textiel verven. Die creativiteit lag d us op een totaal ander vlak dan het maken van teddyberen.
Ze volgde nooit curs uss en, m aa r leerde zelf ve le technieken aan door einde loos te oefenen en te experimenteren. Doo r er zeIf achter zien te komen hoe iets gem aakt wordt b lijft haar boeien en inspireren om nieuwe technieken uit te proberen.
Zo gebeurde dit ook bij het ber en m aken vertelt Toos er enthousiast over.
Er kwamen steeds meer poppen- en beren beurzen, dus werden materialen steeds gemakkelijker verkrijgbaar. De teddyberen veranderden dan ook voortdurend van vachtjes. Er ging een fantastische berenwereld voor Toos open. Alles kon je op de beurzen kopen: vachtjes, glasogen, draaischijven en vulling. Keuze genoeg! Met een aardig voorraadje aan stof en materialen ging ze opgetogen naar h uis. Voor haar gevoel kon ze zelf wel een berenwin keltje beg innen. Dit was het begin van “Berenatelier Tierlantij ntje.
Het is toch geweldig om iedereen mee te laten genieten van haar technieken en ontwerpen aldus Toos. Haar ontwerpen en pakketten zijn nog steeds zeer geliefd.

Internet is nu het medium voor het inwinnen van informatie en het verkopen van materialen, gereedschappen en stoffen. De pakketten van teddyberen en andere dieren en de benodigd heden gaan nu veel via deze weg naa r de berenmakers/sters. Gelukkig zijn er ook nog klanten die graag de stoffen willen voelen en deze in het echt willen bekijken. Deze klanten komen dan ook regelmatig langs in het atelier van Toos of bezoeken haar op een beurs.

Toos verzorgt al vanaf 2005 onafgebroken artikelen voor het tijdschrift ‘De Teddy-Beer’. Uitgegeven door ‘Heins en Hobby’s’. Dit doet ze geheel vrijblijvend.

Kijk ook op Museum Soest